Peygamberimizin (s.a.v.) Kur’an Okuması ve Onu Dinleyen Cinler De ki: “Bana şu vahyolundu: Cinlerden bir topluluk (beni) dinlediler ve dediler ki: Gerçekten biz, (dinleyeni) hayrete düşüren bir Kur’an dinledik. Biz de ona iman ettik. (Artık) kimseyi Rabbimize asla ortak koşmayacağız.” (Cin Suresi: 1-2.)

“De ki: Bana şu vahyolundu” ayeti şu demektir: “Ey Muhammed! Ümmetine de ki: Allah, bana Cebrâil aracılığıyla şunu vahiy etti: Cinlerden bir topluluk beni dinlediler.”

Yüce Allah, bu hususu vahiy ile kendisine bildirmeden önce Peygamber bunu bilmiyordu. İbn-i Abbas ve başkalarının görüşü budur.

İbn-i İshak der ki: Peygamber (s.a.v.) Sakîf’ten umudunu kesince, kederle Taif’den döndü. Mekke yolundaki bir hurmalıkta gecenin karanlığında kalkıp namaz kılmaya başladı. O anda Cenab-ı Hakk’ın Kur’an’da zikrettiği cinden bir tayfa gelip okuduğu Kur’an’ı dinlediler. Onlar Nuseybin cinlerinden yedi neferdi. Hz. Peygamber namazdan fariğ olunca kavimlerini doğru yolu göstermek üzere oradan ayrıldılar. İman ettiler ve kavimlerine de duyduklarını bir bir bildirdiler.